Mevrouw
Steinmetz was ook een onderwijzeres op de Potgieterschool, toen ik daar
benoemd werd. Ik herinner me toch vagelijk, dat ik de heer Hommes
ontmoet
heb bij het geven van een proefles, maar er zat een rijtje hoofden
achterin
het lokaal en er was nog een inspecteur onderwijs aanwezig. Het gekke
is
dus, dat ik niet te horen kreeg, dat hij, Hommes dus, er na de vakantie
niet zou zijn. Groot was mijn verbazing de heer P. als hoofd aan te
treffen.
In die dagen werd je niet van te voren ingewerkt of zo iets dergelijks.
Op de eerste schooldag maakte je met iedereen kennis en kon je het
verder
zelf uitzoeken. Er was een gymnastiekleraar, ene De Roos of iets van
die
geest. Die had een lelijke eend, hetgeen toen best bijzonder was voor
iemand
uit het onderwijs. Even wat recht zetten, het vertrek naar de hoofdstad
des lands vond niet in ''58, maar in '59 plaats. Jullie zesde klas tijd
was dus precies voor mijn verschijnen op de Potgieter, helaas, daardoor
ken ik echt niemand. Het beste en groeten.
3 juli 2003
van:
Ina
Obdeijn-Felix
onderwerp:
oud
leerkracht, begonnen op mijn 21ste!
Mijn eerste baan was op de Potgieterschool. Dat was in augustus 1955. Ik begonin klas 2. Tegelijkertijd kwam Anneke Kamperman, zij kreeg, dunkt me klas 3. De heer Posthuma was het hoofd. Ook werkte Mevrouw Schaap er en Bep Schouten. De rest ben ik een beetje kwijt. Na twee jaar werd ik als jongst aangestelde overgeplaatst met een paar vrijwilligers naar de Van Rooyenschool. Er ging een gedeelte van de leerlingen mee, want de Potgieter werd te vol. In vind het geweldig, dat dankzij de zegeningen van de moderne tijd er zo'n website is verschenen. Ik heb nog niet alles goed bekeken en gelezen, maar inderdaad is er veel werk van gemaakt. Per 1 januari 1958 ben ik naar Amsterdam vertrokken om daar te gaan werken om vervolgens in 1967 in Nijverdal te belanden in verband met het werk van mijn man. Tot aan de VUT heb ik her en der, ook in de omgeving voor de klas gestaan.
ehm........hallo
allemaal!
Ik
kwam via www.schoolbank.nl op
deze
site terecht! Erg leuk allemaal, maar ik had even een stomme vraag. Ik
heb jaren geleden ook op de potgieterschool gezeten! Ik ben welliswaar
veel jonger dan jullie allemaal! Als ik me niet vergis heb ik tot 1990
op die school gezeten! Daarna ben ik verhuisd naar zoetermeer! Toch zou
ik nu al graag iedereen is willen zien! NU ben ik super benieuwd hoe
jullie
iedereen hebben opgespoord! Ik heb zelf namelijk geen idee waar ik moet
beginnen, alhoewel ik al 4 mensen gevonden heb haha...... Zou
iemand
mij misschien wat tips kunnen geven of zo, en mailen naar
ellenvrolijk@msn.com
alvast bedankt voor diegene die zo aardig is!
Groetjes
Ellen
Rudolph Peters had destijds connecties in de Nederlandse filmwereld (Polygoon-Profilti, bekend van de bioscoop-journaals). Zo kwam het dat een aantal van ons in de vijfde of zesde klas op een woensdagmiddag als figuranten mochten optreden in een echte film (over verkeersveiligheid). Wij speelden daartoe blindemannetje op de brug bij de kruising Staringkade-Nicolaas Beetslaan. Een VW van Polygoon kwam hard aanrijden en remde vervolgens krachtig vlak voor de spelende kinderen. Die scene werd een keer of tien herhaald. Aanwezig waren o.a.ook Rudolph Peters, Theo Maijer en Ko Welleman (die de blinddoek voor had). Wij vonden het natuurlijk machtig interessant om in een echte film op te treden en bovendien kregen we als beloning ook nog een reep chocolade. Jammer was dat we die film later nooit te zien kregen.
Gisteren (7 februari) zal ik naar NOVA te kijken met een item over de beveiliging van Nederland tegen aanslagen in verband met de actuele oorlogsdreiging. Tussen de commentaren van de generaal-majoor b.d. Homan en ex-politicus Rosenmöller werd een filmpje vertoond over de Nationale Reserve met o.a. zwart-wit-beelden uit de jaren vijftig. En plotseling, in een flits van enkele seconden, zag ik spelende kinderen op een brug en ik herkende de locatie: Staringkade / Nicolaas Beetslaan. Al zijn de figuranten niet individueel herkenbaar, geen twijfel mogelijk: ons filmpje.Hierbij mail ik een foto van de kleuterschool aan de Laan van Nieuwoosteinde (klik hier). Het schooltje was gevestigd in een van de laatste huizen; later zijn die huizen afgebroken t.b.v. de Utrechtsebaan en viaduct e.d..
Deze foto dateert uit ca. 1948. Tweede rij van onderen, vierde van rechts ben ik. Laatst hoorde ik van Gerda den Holder, dat zij ook op dit schooltje heeft gezeten. Bovenste rij, vijfde van rechts is Gerda; jammer genoeg een beetje verscholen. Wellicht staan er nog meer leerlingen op. Ik herken er niemand van.
Is
het een idee om 'm op de site te zetten?, misschien hebben anderen er
nog
iets aan. 'k Zou het leuk vinden om te horen of er nog bekenden op
staan!
18 september 2002
van:
Huub
Schaab
onderwerp:
verrassing
Hallo oud-leerlingen van de Potgieterschool,
Zoekende op het net kwam ik deze site tegen. Mijn moeder (enkele jaren geleden overleden) werkte jaren als onderwijzeres op de Potgieterschool, tot aan het begin van de jaren zeventig. Ze had er goede herinneringen aan. Via haar maakte ik kennis met de heren Posthuma, Herweijer, de dames van Rijswijk, van Kersen. Het gebouw aan de Kon.Julianalaan zie ik ook nog voor me. Voor jullie natuurlijk helemaal jeugdsentiment.
Met vriendelijk groet,
Huub Schaab
Opmerking van de beheerder: Mevrouw Schaab was een van de vervangers van meneer Olivier in de vijfde klas 1953/'54Wat een leuke band is het geworden. Jammer genoeg kan ik niet iedereen thuisbrengen. Klopt het dat er een foto was met de namen erbij op internet? Een bij het beeldje van de Potgieterschool?
Alleen Marja van der Burg zag ik gelijk, haar stem is nog steeds hetzelfde. Ook Christien natuurlijk was nog hetzelfde alleen haar paardenstaart mist ze nu.
Van
de week ga ik die namen eerst noteren die aan het begin staan en
probeer
er dan uit te komen, wie wie is.
Jullie
hebben er heel veel werk aan gehad zeg, mijn complimenten.
Zou je mij het e-mail adres van Marjan Koevoets-Oortgijsen willen sturen? Ik las haar reactie op de site van de Potgieter reunie, en ik zou haar wat willen vragen. Ik zat met Marian Oortgijsen in dezelfde klas van de Van Deventerschool.
De Potgieterschool was een concurrent voor de Van Deventerschool. Uit mijn klas vertrokken Wim Tetteroo en Rien Verwoerd naar de Potgieter. Ook onze meneer Posthuma vertrok seizoen 1955-1956 naar de Potgieter om daar hoofd te worden. Op de afscheidsavond zongen we het door schoolhoofd de heer Smeenk gemaakte fraaie lied: Heer Posthuma gaat ons verlaten, faria. Zijn zoon zou opnamen maken met een zelfgebouwde bandrecorder, wat helaas mislukt is. Maar we hadden dus meneer Van Delft van jullie gekregen, iets wat ik nu pas hoor.
Antwoord van de beheerder: Helaas hebben we het gevraagde e-mail adres niet (zie ook het onderstaande bericht van 11 maart 2001). Daarom de volgende oproep: Gevraagd het (e-mail)adres van Marjan Koevoets-Oortgijsen, thans woonachtig in British Colunbia (Canada). Voor reacties: klik hierJe vroeg of ik mijn herinneringen wilde opschrijven. Heel moeilijk hoor. Het zijn slechts momenten die boven komen.
Zoals bijv. dat we handenarbeid kregen van een mevrouw die heel creatief was, volgens mij was het een vrijwilligster. We hebben toen koppen voor poppen gemaakt met toiletpapier en stijfsel.
Ook kan ik me nog goed herinneren dat Karel Roel een broer had Roel, misschien door de naam Roel Roel dat die is blijven hangen.
Ik heb nog een Nieuwjaars kaartje van Baldwin van der Lubbe met een postzegel erop van 2 cent.
De nieuwe fiets met trommelremmen van Marijke Jetten, wat was die toen mooi, gek dat je dat niet meer vergeet.
Met Frans Cavé en Christine Stigter liepen we naar huis; weet nog dat ik over een sloot wilde springen maar er midden in viel.
Het liedje wat Robby Donkersloot altijd zong.
Ook ik heb niet van die leuke herinneringen aan de heer Hommes.
Vooral
als je de foto's bekijkt van de reünie komt er toch steeds meer
boven.
5 april 2002
van:
Irene
van der Harst
onderwerp:
jammer
Hallo
hallo,
Krijg
net een mailtje van mijn neef over de reünie van de
Potgieterschool,
wat vreselijk jammer dat ik er niets van wist. Heb zo vaak aan deze
tijd
terug gedacht. Zo ga ik alles goed lezen. Natuurlijk weet ik niet waar
dit mailtje terecht komt, maar ik zal even vertellen hoe het mij is
vergaan.
Sinds
31 jaar woon ik in Breda. Daarvoor 3 jaar in Vlaardingen. Mijn man was
werkzaam bij de Koninklijke Marechaussee en we werden dus overgeplaatst
hier naar toe. Wat heb ik hier veel traantjes liggen, wat had ik een
heimwee,
maar ja ook dat is voorbij.
Nu
hoop ik dat al de klasgenootjes die mij nog voor de geest kunnen halen
iets van zich laten horen, is er nog iets afgesproken????? voor een
volgende
keer???????? Ik hoop het.
Het gekke is dat ik eergisteren nog het adres probeerde op te zoeken van Frans Cave. Jammer dat niemand wist dat mijn broer ook op de Potgieterschool zat, "Wim" hij heeft een bedrijf in den Haag met rolstoel en personenvervoer waar zijn naam opstaat, maar helaas. Is het mogelijk misschien om de adressen te krijgen van iedereen???
Heel
veel groetjes van
Irene
11 februari 2002
van:
Rob
Evers
onderwerp:
klassefoto
Dames en Heren,
Ik heb nog een oude schoolfoto van mij gevonden (klik hier). Deze heeft de schooljuf gemaakt, vandaar dat we er niet al te netjes zijn neergezet. Heb van 1954 t/m 1959 op de Potgieterschool gezeten. Deze foto is uit 1956, de 3de klas was dit. Mij kun je vinden helemaal links onderaan zittend op de laatste tree van de stenen trap. Inmiddels ben ik nu 54 jaar. Op uw site stond er kunnen nog meer foto's bij, dus heb ik hier gehoor aan gegeven.
Met
vriendelijke groeten,
Rob
Evers
26 januari 2002
van:
Gerda
den Holder
onderwerp:
video
Eindelijk de video-film van de reünie bekeken. Ik gunde me niet eerder de tijd, om die twee uur ervoor te gaan zitten. Leuk om alles weer te zien, maar wel lang hoor! Zo hier en daar zou het best korter kunnen; het zijn echter mooie scherpe beelden, dus de complimenten aan Frank. Hij zal er heel wat werk aan gehad hebben. Ik ben van plan om het nog eens goed te bekijken met alle verhalen en beelden van de website erbij, want voor je het weet ben je alles weer vergeten.
Nogmaals
bedankt voor al jullie bemoeienissen met de reünie, die zeer
waarschijnlijk
nu een afgesloten hoofdstuk is. Het was in elk geval erg leuk en ik
denk
er met veel plezier aan terug. Het allerbeste en een hartelijke groet,
ook aan Aad en Theo, met wie je waarschijnlijk nog wel contact hebt.
19 december 2001
van:
Theo
Maijer
onderwerp:
traan
Beste mensen,
Vanavond
rond zeven uur stond Hans Roodenburg met een plastic tas, (en een traan
in z'n oog) aan de deur. Hij zei:"Dit is echt het laatste van de
reünie".
En overhandigde mij de tas met de video-films. Ik ben gelijk begonnen
met
het verspreiden van de films in Voorburg. Rond 20.15 uur had ik
hetzelfde
gevoel als Hans. Maar wie weet; nog een paar jaar, dan is het 50 jaar
geleden!!!!
Over
de reünie wil ik alleen nog kwijt: MENSEN WAT EEN FEEST!!!
O ja MARJA ik vond het geweldig om je nog een keer te zien, we hebben volgens mij te weinig gesproken met elkaar.
De
video film is een pracht document. Frank en ik hebben er heel wat uren
inzitten om er iets bijzonders van te maken.
Ik
ben in het bezit van de meest ruwe vorm van deze film. Nogmaals: wat
een
feest!
Theo
Maijer
6 november 2001
van:
Hans
Roodenburg
onderwerp:
Verslag
van de speurtocht
Aan de reünie is een intensieve speurtocht naar al die verdwenen klasgenoten voorafgegaan. Die heeft ruim een half jaar in beslag genomen (van oktober 2000 tot en met april 2001). Tijdens het monteren van de videobeelden van de reünie hoorde ik Aad in zijn toespraak zeggen dat het wel leuk zou zijn als er een verslag van die speurtocht op de website zou komen. Dankzij alle bewaarde e-mails en aanvullende informatie van Theo kon ik onderstaand overzicht samenstellen.
LIBELLE
Het
begon allemaal in oktober vorig jaar, toen ik Theo tegen het lijf liep.
We hadden elkaar al zeker twintig jaar niet meer gesproken. Na de
uitwisseling
van enkele beleefdheden begon Theo over een reünie van onze klas.
Hij had daarover met Aad, waarmee hij nog steeds contact had, wel eens
zitten filosoferen. Dat idee sloeg bij mij direct aan. Ik had zelf ook
wel eens met de gedachte gespeeld, maar toen de school enkele jaren
geleden
werd afgebroken had ik het gevoel gekregen dat zo'n reünie een
gepasseerd
station was. Een paar dagen later plaatste ik een zoekbericht op de
site
van Libelle en zowaar kreeg ik kort daarna een reactie van Dolf de
Waal,
wiens vrouw het bericht had gelezen.
KLASSEFOTO
Ondertussen
was ik naarstig op zoek naar de klassefoto, maar helaas bleef die
onvindbaar.
Een van de klasgenoten die ik nog wel eens had gesproken was Ruud
Peters.
Ik vermoedde dat hij nog steeds bij de Universiteit van Amsterdam
werkte
en via de website van die universiteit had ik snel zijn e-mail adres te
pakken. Zo kon ik contact met hem opnemen en meteen vragen of hij
misschien
die klassefoto in zijn bezit had. Tot mijn verrassing kwam die foto
kort
daarna in digitale vorm mijn PC binnen. Dankzij die foto kwam al snel
een
aantal vergeten namen bovendrijven. Kort daarna ging de website met
"Opsporing
verzocht" in de lucht. Die site heeft overigens maar een klasgenoot
opgeleverd:
Marianne
Revers uit Canada. Wel ontwikkelde de website zich in de aanloop
naar
de reünie tot een belangrijk communicatie-medium tussen de
klasgenoten
(fotogalerij, berichtenrubriek, de laatste nieuwtjes over de opsporing).
WISSELBEKER
Ondertussen
waren ook Theo en Aad definitief wakker geworden. Theo begon in zijn
omgeving
te zoeken en had al vrij snel, via haar broer in Voorburg, Elly
Luijt
opgespoord,
gevolgd door Peter de Haas, onderwijzer Bas van Delft
(beiden
woonachtig in Voorburg) en Baldwin van der Lubbe (via zijn in
Voorburg
wonende broer). Aad, die eerst wilde doen voorkomen dat hij zich niets
meer uit die tijd wist te herinneren, kwam met steeds meer
bijzonderheden
op de proppen. Zo wist hij dat Christine Stigter "iets deed in
de
Gelderse politiek"; die had ik vervolgens via het Internet in no-time
opgespoord.
Ook meldde Aad dat hij enige jaren geleden in Voorburg een wisselbeker
had laten graveren bij een zekere Broekarts, mogelijk familie van
Riekie.
Van enkele klasgenoten meende Aad verder te weten dat zij overleden
waren,
waarvan een met zekerheid: Frans Cavé.
TELEFOONGIDS
Vervolgens
gingen we aan de slag met de nationale telefoongids op internet, waarin
je op naam in heel Nederland of een bepaalde regio kunt zoeken. Op die
manier had ik vrij snel André Klein, René Kokkeel.
Karel
Roel en Gerard Miserus te pakken. Ook vond ik zo, via haar zus in
Voorburg,
Maggy Ochtman. Die bleek weer te weten waar Ko Welleman en Elisabeth
Kemper woonden. Later vond Theo in die telefoongids nog Rob van
Rossem en (via haar schoonzus) Ankie Horwitz/Viola. Omdat de
vrouwen doorgaans niet onder hun meisjesnaam in het telefoonboek staan,
moet je een beetje geluk hebben met familieleden, of je moet toevallig
de naam van hun man kennen, zoals bijvoorbeeld bij Marijke Jetten.
Ik wist met wie ze destijds was getrouwd en dat de gelukkige, die bij
mij
in de straat woonde, Schoppert heette. Dat leverde in ieder geval een
achternaam
op om verder te zoeken. Via het telefoonboek kwam ik bij een Schoppert
die genealogie als hobby had en dankzij hem kon ik een aantal mensen op
mijn lijstje met die naam doorstrepen. Er bleef eigenlijk nog maar een
persoon over. Toch even spannend: zouden die twee na zoveel jaren nog
wel
bij elkaar zijn? Zoals we inmiddels weten was dat inderdaad het geval.
DOORBRAAK
Een
grote doorbraak kwam eind november met de opsporing van Riekie
Broekarts.
Theo belde een persoon met die naam in Voorburg. Die bleek haar niet te
kennen, maar verwees door naar een oom die goed op de hoogte zou zijn
van
de famlie. Dat bleek te kloppen en kort daarna kon Theo over de
telefoon
uitvoerig herinneringen ophalen met Riekie. Niet alleen vonden we via
haar
weer een aantal andere klasgenoten (Hannie Bolt, Bea Brink
en via-via ook Tineke van Santen en Loes Linschoten) maar vooral de
versterking
van het organisatie-comité met Riekie en Hannie was belangrijk.
Hannie stelde bovendien haar huis ter beschikking en daarmee was een
groot
probleem waar we ons voor gesteld zagen opgelost. Het adres van Tineke
van Santen kregen we via een kennis van Hannie. Toen Theo Tineke
belde
ving hij op dat Loes Linschoten, destijds met haar bevriend,
getrouwd
zou zijn met een zekere Wever. Een hele tijd later, toen Loes nog
steeds
niet boven water was, ging ik met die aanwijzing verder aan de slag. Ik
belde Tineke en na enig doorvragen kwam ik te weten dat die Wever
vroeger
bevriend was met ene Theo de Jong, verbonden aan de afdeling
vliegtuigbouw
van de TU Delft. Laatstgenoemde was, aldus Tineke, nog niet zo lang
geleden
op de TV geweest om als deskundige commentaar te geven bij een
luchtvaartonderwerp.
Op de site van de TU vond ik het e-mail-adres van Theo de Jong, stuurde
hem een bericht en kreeg kort daarna antwoord met een telefoonnummer
van
iemand in Zoetermeer, die meer zou weten over Loes. Dezelfde avond nog
had ik Loes aan de lijn, die op het punt stond met vakantie te gaan.
GRUPPO
SPORTIVO
In
januari meldde Theo: "Ben in de buurt gaan zoeken. Het winkeltje op de
hoek vertelde mij dat de garage in de van Alphenstraat kontakt met de
van
der Burgjes had gehad. Ik daar naar toe deze vertelde dat moeder
waarschijnlijk
dood was maar Marja in Amsterdam woont, maar wist het niet zeker. Wel
wist
hij dat haar broer in [de popgroep] Gruppo Sportivo zat en Hans heet.
Nu
heb ik Hans van der Burg wel eens gezien [als presentator van een
pop-programma]
op TV West, dus TV West gebeld; ze zouden mijn nummer aan hem doorgeven
zodat hij mij kan bellen." Kort daarna was dus ook Marja v.d. Burg
terecht.
HAYDN
Ondertussen
had Aad het gevoel gekregen dat hij zich ook maar eens met het
speurwerk
moest bemoeien. Aanvankelijk meende hij te weten dat ook Tim Hobby
tot de overledenen behoorde. Maar, aldus Aad onlangs in een e-mail aan
Tim: "Toen we met onze speurtocht onderweg waren begon ik aan mijn
herinnering
te twijfelen. Op een avond zat ik aan mijn bureau en toen sloeg de
twijfel
weer toe. Ik ben toen gaan kijken in het internet-telefoonboek en zo
via
jouw nichtje en broer bij jou beland". Hierop reageerde Tim met: "Ik
begrijp
je aarzeling en verlegenheid met de situatie. Ik moest er wel hartelijk
om lachen. Het deed me denken aan de anekdote waar in 1802 de broer van
Joseph Haydn was overleden. In Parijs hadden ze bij het vernemen van
dat
bericht abusievelijk aangenomen dat de grote componist zelf dood was en
men voerde een requiem uit te zijner ere. Toen Haydn dit ter ore kwam,
was
hij zeer geamuseerd en verklaarde dat hij graag op zijn eigen
begrafenis
zou zijn gekomen."
007
Tim
Hobby wist zich van twee meisjes op de klassefoto nog de namen te
herinneren,
die ons maar niet te binnen hadden willen schieten. Die twee had Theo
snel
gevonden: Toos Jautze, die nog in Voorburg bleek te wonen en Gerda
den Holder, van wie de moeder daar nog woonde. Ook wist Tim zich de
achternaam van Maarten Krause te herinneren. Ineens kwam Theo met het
verhaal
aanzetten dat Tineke van Dokkum haar vader griffier van de
provincie
Zuid-Holland was geweest. Vervolgens belde Aad met de huidige griffier
daar en kwam zo Tineke op het spoor. Die bleek nog het archief van haar
inmiddels overleden vader te bezitten, met onder andere de foto's van
de
bouw van de school die nu op de website staan. Ondertussen had Aad een
bevriende speurder in Australië aan het werk gezet. Bekend was dat
Renée
Jans in haar middelbare schooltijd met haar ouders daarheen was
geëmigreerd.
Die speurder kreeg na enige tijd een ex van haar te pakken en toen was
het nog slechts een kwestie van tijd of zij was ook gelokaliseerd.
LAATSTE
LOODJES
Theo
had ondertussen een tip gekregen dat Nico Eschenbacher, die we nog
steeds
niet hadden gevonden, bij de gemeente Voorburg (groenvoorziening)
werkte:
"In de straat van mijn (=Theo's) dochter waren mensen van
groenvoorziening
aan het werk. Een was knap grijs ik heb deze man aangespoken over Nico
maar daar was niets van bekend. Hij wist wel dat er een reünie op
komst was en wilde mij al bellen. Zijn zuster had gewerkt bij de vader
van Schuttevaer en dus kreeg ik het nummer van de oude professor."
Blijkbaar
had onze berichtgeving via de lokale media hier goed gewerkt. Nadat Gerrit
Schuttevaer terecht was hielden we nog vier mensen over: Irene van
der Harst, Margreet Schouten, Nico Eschenbacher en Maarten Kause. Ook
een
bericht in het KRO-radioprogramma "Adres Onbekend" had niet geholpen.
Eerder
hadden we via een advertentie in de Drenthse Courant Rob Donkersloot
gevonden. Een advertentie voor de ontbrekende vier in de Haagsche
Courant
leverde echter niets op en evenzo een poster bij een plaatselijke
middenstander.
Al met al vinden we slechts vier ontbrekende klasgenoten op een totaal
van 37 toch een mooi resultaat.
26 september 2001
van:
Tineke
van Santen
onderwerp:
Potgieter
Hierbij
het artikel over Potgieter, ik heb
het
toch maar afgemaakt. Misschien heeft er iemand nog wel belangstelling
voor!
Weer een hele serie reünie-foto's gezien!! Bedankt hoor, erg leuk.
Groeten
Tineke
18 september 2001
van:
Tim
Hobby
onderwerp:
Glazen
stolp
Met een wat onbestemd gevoel rijd ik die zaterdag naar Voorburg. Wat moet ik daar gaan doen met een gezelschap 'volkomen' vreemden? Bijna een halve eeuw geleden waren we een groep. Maar welke binding hebben we nu nog?
Als ik terug kijk naar mijn kindertijd, is het alsof ik naar een vage afbeelding onder een glazen stolp kijk. Afgesloten, stil, en onbereikbaar als in een stoffig museum. Het geeft geen antwoord meer. Het is geen deel meer van me, zo lijkt het. De nog schaarse herinneringen zijn diep opgeborgen in het geheugen met een stevig slot erop en maar heel moeilijk bereikbaar. En was ik zo blij in die tijd? In de vierde klas zat ik op een moderne, vrije, vooruitstrevende school in Scheveningen. Ik hoorde daar bij de kern van de groep en voelde me gelukkig en zelfverzekerd. De overgang naar de Potgieterschool was voor mij een persoonlijk drama. Ik kon me niet goed aanpassen en kwam in de periferie van een reeds lang gevormde groep terecht, laag in de pikorde.
En dan ineens is er telefoon. Een zekere Aad de Roo stelt zich voor en begint op vertrouwelijke toon jeugdherinneringen op te halen. Het ijs is gauw gebroken. Een e-mail wisseling met Hans Roodenburg komt op gang.
Maanden
later, 8 september, nader ik het huis aan de Herenstraat in Voorburg.
Buiten
staat een heer met enigszins rond gezicht, min of meer gelijkend op een
van de jongens op die oude klassefoto. Ziet hij me? Ik stap op hem af
en
vraag: "Theo Mayer?"
Binnen
is het al een drukte van belang. Ik ga er maar vanuit dat iedereen even
vreemd is voor elkaar, en maak overal kennis. Vol verwachting kijken we
naar wat de organisatoren voor ons in petto hebben. En ja hoor:
iedereen
moet zijn levensverhaal vertellen. Geen ontkomen aan. Maar het
wonderlijke
gebeurt: we worden weer een groep! Er ontstaat een sfeer van
vertrouwelijkheid.
Er komen meer herinneringen boven dan ik voor mogelijk had gehouden.
En dan het gevoel van nostalgie als we de plaats bezoeken waar de school gestaan heeft. Fysiek uitgewist verleden. Nu is daar alleen nog maar een standbeeldje. Nog zo'n stuk herinnering dat ontastbaar onder die glazen stolp staat. Ook dit helpt een band te smeden tussen de mensen die hier nu bij elkaar zijn.
In het openbaar kan ik zonder gêne vertellen wat destijds voor mij, als elf- of twaalfjarig jongetje een obsessie is geweest: mijn eerste gevoelens van verliefdheid op een mijn klasgenootjes, Hannie Bolt. Nu zit daar een goedlachse meid die reeds oma is.
Wat in al die verhalen opvalt, is dat niet alleen ik met gemengde gevoelens aan die lagere school terug denk. De herinneringen aan mijnheer Hommes zijn maar zelden positief. De driedeling van de klas in slim, dom en iets daar tussenin, heeft vrijwel niemand leuk gevonden. Goed is het te vernemen hoe goed de "dommen" van toen in de maatschappij terecht zijn gekomen. Er bestaan ook andere waarden en vaardigheden dan kunnen leren rekenen en lezen. Maar dat was toen schijnbaar minder van belang. Fijn is ook te merken dat niemand in dit gezelschap zich erop voor laat staan het ver geschopt te hebben. We voelen ons gelijk aan elkaar.
Merkwaardig is het om nu met elkaar te ontdekken dat er toen in die klas een soort verdeling in twee werelden bestond, waarbij je vrijwel niets van het andere universum dan je eigen afwist. Wij waren jongens en zij meisjes. Met meisjes liet je je niet in, dat was 'not done'. Je had er dus geen idee van wie ze waren, wat ze dachten en deden. Ze bestonden eenvoudig niet.
Waarom toch ben ik naar deze reunie gegaan terwijl ik er aanvankelijk zo aarzelend tegenover stond? Ten eerste toch een stuk nieuwsgierigheid. Daarnaast ook een soort loyaliteit ten opzichte van de anderen. Hoe meer lieden er zijn, hoe waardevoller zo'n reunie voor iedereen wordt. Ik heb het dus gedaan voor degene die aanwezig waren. Omgekeerd heb ik nu een paar mensen gemist, die ik graag nog eens had terug gezien, nu de gelegenheid zich voordeed. Dat vond ik jammer. Een gemiste kans.
We
hebben naar deze reunie toegeleefd. De organisatoren in het bijzonder.
Het was een bijzondere gebeurtenis, die ik niet graag had willen
missen.
Veel dank aan hen die zich hiervoor hebben ingespannen. Nu is het
voorbij.
De herinneringen kunnen weer onder de glazen stolp worden terug gezet.
Het verleden kan weer worden afgesloten. We kunnen weer uit elkaar
gaan.......
misschien met een wat onbestemd gevoel.....
september/oktober 2001
van:
diverse
klasgenoten
onderwerp:
reacties
Bij
deze nog hartelijk bedankt voor jullie inspanning bij het voorbereiden
van de reunie. Ik heb erg genoten. Het was erg leuk om na meer dan 45
jaar
weer zoveel klasgenoten terug te zien.
Ruud
Peters
Wat
een Feest!
Theo
Maijer
Ik
heb altijd even tijd nodig voor bezinning (en bezinking). Maar zonder
aarzelen
kan ik zeggen dat het een top-dag was. Nu de nazorg nog. De foto's zien
er goed uit.
Hannie
Bolt
'k
Wilde jou -en Aad, Hannie, Theo en Riekie natuurlijk- nogmaals bedanken
voor al jullie werk bij de voorbereiding van de reünie. Het was
een
leuke dag, toch wel bijzonder mensen te ontmoeten die je zo lang niet
gezien
hebt. Gaandeweg kwamen er toch wel veel herinneringen boven, veel meer
dan ik ooit verwacht had. Ik vond het ontzettend leuk en heb al met
plezier
naar de foto's op de website gekeken. Ben benieuwd naar de videofilm!!
Nog even dit: Zou je mij misschien de e-mailadressen kunnen geven van
.....?
Je zou me er plezier mee doen! (Zeker wel "kaal" nu alles achter
de rug is, een soort zwart gat of zo?)
Tineke
van Santen
Perfect
georganiseerd. Bedankt.
Loes
Linschoten
Heden
jullie foto ontvangen van de reunie, fantastisch!!!!!
Marja
v.d. Burg
In
elk geval allereerst hartelijk dank voor de prachtige groepsfoto van de
reunie. Misschien leuk om te horen: Loes Linschoten heeft contact
gezocht
en waarschijnlijk wordt dit een bezoekje samen met Tineke van Santen.
Zo
heeft de reunie toch nog een vervolg.
Gerda
den Holder
13 september 2001
van:
een
reünist
onderwerp:
impressies
Wat een dag! Elf meisjes en elf jongens plus oud-onderwijzer meneer (Bas) van Delft en fotograaf Frank. Ruud gaf aan dat hij zich alleen nog de jongens wist te herinneren; voor de meisjes had hij toen blijkbaar geen interesse. Eigenlijk onbegrijpelijk als je al die leuke meiden op de reünie zag. Voor Theo lag dat duidelijk anders, want hij werd eindelijk herenigd met zijn eerste liefde Marja. Zo ook Tim, die na 46 jaar aan Hannie bekende dat hij destijds tot over zijn oren verliefd op haar was.
Bas van Delft had het ook reuze naar zijn zin. Hij deed uit de doeken hoe zijn voortijdige vertrek naar de van Deventerschool in 1952 zich had toegedragen. Hommes (die aan het bijleren was over nieuwe onderwijsmethoden en daarmee experimenteerde op de Potgieterschool) had hem voor het blok gezet met de vraag: "Sta jij achter mijn theorie?", waarop van Delft antwoordde: "Ik zou niet weten welke theorie!".
Over het algemeen waren de klasgenoten zoals dat heet 'goed terecht gekomen'. Er werd ook flink opgeschept over de oppervlakte van de percelen grond die men bezit. Volgens mijn waarneming behoorde het grootste aantal vierkante meters (of beter: hectares) toe aan iemand uit de A-groep (de groep die volgens Hommes bestemd was voor het lager beroepsonderwijs). Blijkbaar was dat systeem toch niet zo destructief of misschien waren de leerlingen hard genoeg om ongeschonden uit dat onderwijslaboratorium van Hommes te voorschijn te komen.
De levensverhalen waren boeiend, vaak grappig en soms ook met droevige accenten. Er was sprake van minimaal zes echtscheidingen, merkwaardigerwijs slechts twee bij de meisjes en maar liefst vier bij de jongens. Ook bleek er een overdaad aan huwbare zonen en dochters te zijn. Als die ook op de reünie zouden zijn uitgenodigd had het helemaal een dolle boel kunnen worden!Ik
wil iedereen die aanwezig was op deze dag ook bedanken en mede ook de
organisatie
van deze dag. Ik vond het zeer leuk om foto's en video-opnames te maken
op deze dag. Uiteindelijk denk ik kunnen we zeggen dat we er met zijn
alle
een leuke dag van gemaakt hebben, waarbij de weergoden (bestaan die ?)
erg meewerkend waren. Wie weet tot over een aantal jaar om het nog eens
over te doen.
7 september 2001
van:
Mariska
onderwerp:
6e
klas 1986/1987
Leuk initiatief, mooie site. Leuk die foto te zien met de oude school achterop. Ik zie mezelf nog klimmen op het dak.
Helaas ben ik te jong. Ik was in 1973 klaar. Bas van Delft had ik ook. Herweijer, moeilijke man.
Irene van der Harst had meen ik een zus Jetske in ons jaar.
Met
groet!
17 april 2001
van:
Tineke
van Santen
onderwerp:
Hallo reuniecommissie
(hiervan heb ik Theo en Hans inmiddels gesproken, vond ik leuk) : M'n complimenten, jullie hebben al veel bereikt bij het zoeken naar oud-klasgenoten (laatste stand 32). Lijkt me geen eenvoudige klus. Ik heb de foto's eens goed bekeken, maar het duurde lang voor het een beetje begon te "dagen".
Van meneer Hommes is mij bijgebleven dat ik dat niet zo'n plezierige man vond, nogal autoritair dacht ik. (Had hij het niet altijd over de 7 jaar die hij in Waddinxveen had gewerkt en de 7 jaar in Den Helder(?) ) Verder heb ik wel goede herinneringen aan de Potgieterschool, ook aan de lagere klassen. Meester Olivier van de 5e klas heeft, op mij tenminste, nogal indruk gemaakt. Een beetje excentrieke man, die, dacht ik, zijn tijd ver vooruit was.
Succes
en groeten!
8 april 2001
van:
diverse
klasgenoten
onderwerp:
fragmenten uit recente e-mails IV
Ik heb alle Krause gebeld beginnend met een M, behalve in Limburg (carnaval).
Ik herinnerde me plotseling bij de foto van de vierde klas met mw. Waage, dat tussen Annelies Hotz en Gerard Miserus, ene Josje Roelofs zat.
Ik was haar achternaam vergeten, maar wist nog wel dat ze Josje heette. Thuis werd ik wel eens met haar gepest omdat mijn oudere zus - overigens ten onrechte - beweerde dat ik verliefd op haar was. Wij noemden haar "Josje van de modelhut", zij woonde namelijk in een geheel uit hout opgetrokken (Zweedse of Finse) modelwoning, gelegen achter het Gereformeerde (witte) kerkje aan de Julianalaan.
Tot
mijn verrassing heb ik zojuist bij opruimwerkzaamheden het befaamde
blad
"Echo" teruggevonden (of in elk geval een deel daarvan). Ik maak
daaruit
op dat ook Rini Mosel bij ons tot op het einde in de klas heeft
gezeten.
Die moet toch nog wel ergens te vinden zijn? Een van de dingen die me
opviel
was een advertentietekst: rouwkleren te koop bij voddenboer Hommes. In
mijn handschrift, kennelijk zat er bij mij toch ook de nodige
(inmiddels
uit het zicht verdwenen) agressie tegen die man.......
24 maart 2001
van:
Hans
Roodenburg
onderwerp:
onderweg
Die Boeddha-foto's zijn in 1968 gemaakt in de Bamyian vallei in Afghanistan. De Boeddhabeelden, uitgehouwen in een rotswand, zijn anderhalf duizend jaar oud. Ze waren de laatste weken wereldnieuws, omdat het Taliban-regiem ze met explosieven heeft vernield. Naar het schijnt is er niets meer van over. Een trieste zaak, maar voor mij ook aanleiding om weer een berichtje te plaatsen in deze rubriek.
Zoals sommigen van jullie wel weten waren Rudolph Peters en ik goed bevriend. We gingen na de Potgieterschool samen met Dolf de Waal, Rob van Rossem, Ronald Guit en Tim Hobby naar het Huygens (waren daar geen meisjes bij?). Rudolph verhuisde later naar Hilversum, maar we hielden regelmatig contact. In 1958 maakten we een kampeer-fietstocht naar België en Duitsland. Onze fietsen begaven het (vooral lekke banden) en in Simpelveld (ZL) besloten we ze samen met een groot deel van de bagage op de trein te zetten en zelf verder naar huis te liften. Rudolph zijn vader heeft later een vermogen betaald aan de vrachtkosten ("cash on delivery"). Dat was het begin van een reeks verre reizen; in de zomervacanties had je daar genoeg tijd voor. Je moest wel eerst werken om het "low budget" bij elkaar te sprokkelen. Na nog een reis naar Denemarken en Zweden gingen we ieder ons weegs.
In 1964 maakte ik een solo-liftreis rond de Middellandse Zee. In de jeugdherberg in Damascus kwam ik toen (puur toeval) Rudolph tegen. We reisden samen naar Jordanië, waar we enige tijd te gast waren bij bedoeïnen in de Nefud woestijn. In 1968 volgde nog de grote reis over land naar India en Nepal. Op de terugreis in Afghanistan werden de Boeddha-foto's gemaakt.
Terug
in Nederland wachtte mij de militaire dienst (voor de kenners:
lichting:
68/4, onderdeel: 570 TDhrstcie Nieuw-Millingen, rang/functie: sma).
Daarna
brak de periode "huisje-boompje-beestje" aan. Ik maakte nog
één
lange tocht: de Elfstedentocht 1986.
14 maart 2001
van:
Gerda
den Holder
onderwerp:
vage
herinneringen
Wat een leuk initiatief van jullie en wat een werk zit er aan vast. Ik bewonder jullie inzet en ik was stomverbaasd met dat telefoontje van Theo.
Jammer dat ik zo'n slecht geheugen heb. Ook jullie kan ik me niet herinneren. Contacten met klasgenoten zijn er evenmin. Het is ook een eeuwigheid geleden, zeg! Sommige namen van medeleerlingen beginnen te dagen, maar verder is het een vage periode. Daarbij heb ik alleen maar de 5e en 6e klas op de Potgieterschool gezeten.
Van meneer Hommes weet ik alleen dat hij in Waddinxveen woonde en dagelijks met de auto op en neer reed. In die tijd voor mij heel bijzonder, omdat bij ons thuis een auto nog lang niet in beeld was. Met Frans Cavé liep ik vaak naar school. Tineke van Dokkum woonde vlak bij school op de Gouverneurkade, maar verder weet ik niets van haar. Met Tineke van Santen en Loes Linschoten heb ik op de MULO gezeten.
De
datum van de reünie heb ik alvast genoteerd en ik zal graag komen.
Lijkt me heel spannend en bijzonder.
Ik heb genoten van de verhalen en de foto's, die brengen vele herinneringen bij mij zelf boven. Al heb ik nooit op de Potgieterschool gezeten, ik woonde in Voorburg van geboorte tot huwelijk. Heb op de van Deventerschool gezeten met de heer Bas van Delft als onderwijzer, hij heeft nog in mijn poezie album geschreven en er een vogeltje in getekend met houtskool. Hij was erg goed in het gooien met krijt en stufjes. Als hij verkouden was kwam hij toen in school met een paar luiers van zijn kinderen om zijn neus in te snuiten.
Later ben ik als een van de eerste leerlingen naar een van de eerste drie klassen naar het Daltonlyceum gegaan, ook heb ik nog 2 jaar op de Montessorieschool gezeten in Park Vreugd en Rust voordat ik naar het Dalton Lyceum ging.
De naam Roodenburg komt mij dus bekent voor van de kledingzaak [geen familie van mij, Hans Roodenburg], de foto's bekeken, zag vele bekende gezichten. Mijn moeder was bevriend met de Family Natzijl die een boekhandel/ kleine leesbibliotheek hadden, Mijn moeder heeft nog in die bibliotheek gewerkt.
Zelf heb ik nog kontakt met Pieter v.d.Bosch, zijn ouders hadden een zuivelzaak in de Herenstraat en hij zelf later op de Roozenboomlaan, die ook al lange tijd dicht is. Bob van Spengen van de slager heb ik mee op school gezeten en kort geleden ontmoette ik de vrouw van A. van Kersbergen wiens oom en tante een electriciteits zaak hebben/hadden in de Kerkstraat. Tot mijn trouwen zo'n 31 jaar geleden heb ik bij de toenmalige Notaris Mertens gewerkt in Voorburg. Ik woonde zelf op de Broekslootkade voordien woonde ik 2 jaar bij een tante van Baldwin van der Lubbe op het Oosteinde, Cornelia v.d. Lubbe en naast Anna v.d. Lubbe de zogenaamde koninging van Voorburg of te wel de poederdot. Voor mijn broer en mij was ze altijd erg aardig. Ik speelde vaak met een broer van Baldwin, Reginald. Ik meen dat hij later jockey is geworden. Wat is de wereld klein. Zelf woon ik nu alweer 31 jaar in Canada, eerst in de provincie Quebec en nu in de provincie Britisch Colunbia, erg mooi is het daar.
Ik zou graag een adres of e-mail adress ontvangen van Bas v. Delft?? Is dat mogelijk?? Hartelijk dank en veel plezier op de reunie.
Antwoord van de beheerder: Bedankt voor je leuke reactie. Wat betreft het adres van Bas van Delft: we hebben geen (e-mail)adres van jou, dus stuur ons even je e-mail adres (klik hier), dan sturen we je deze informatie.Heel goed Theo! Wie doet Maarten Krause? Ik heb daar misschien vrijdag wel tijd voor.
De vraag is dus: wie heeft gelijk over nummer 3? Ikzelf meen me Gerda den Holder te herinneren en ben geneigd Tim Hobby gelijk te geven. Hoe kom je aan die informatie dat Marja v/d Burg midden zittend No:3 zou zijn?
Marja gaf aan dat zij vlechten had in die tijd
jaja, jij bent niet de enige met gewichtige avondvergaderingen!
Ik heb even zitten schateren over je "gewichtige avondvergaderingen". Zo gewichtig zijn mijn avondvergaderingen nu ook weer niet, bovendien heb ik de indruk dat de wichtigmacherei in Haagse en Gezondheidszorgkringen behoorlijk is afgenomen - en dat doet mijn anarchistisch hart goed.
En: hebben toch geen voorzitter nodig? sinds mijn studententijd doe ik zoveel mogelijk aan consensus besluitvorming - zonodig met wat krachtig doordouwen. Die tik heb ik van de Maagdenhuisbezetting overgehouden zullen we maar zeggen.
Wat
een sensatie elkaar na zo'n lange tijd weer te ontmoeten. Tot mijn
spijt
moet ik zeggen dat ik me van jou niet veel meer herinner dan dat je ...
en zeer goed kon tekenen. Als ik me goed herinner was jij goed bevriend
met Rudolph Peters. Er is een periode geweest dat ik met hem naar de
openbare
bibliotheek in Den Haag ging en dan op de terugweg langs de Bijenkorf.
Met
genoegen heb ik de verhalen over de E.A. borgerkade gelezen. Ik meen
dat
ik daar ook nog over de steigers heb rond gerend.
Mijnheer Hommes aardig? Tja, wat zal ik zeggen. Ik denk dat het een degelijke, rechtse, behoudende man was. Anno 1955, toch nog maar vrij kort na de tweede wereldoorlog, verkondigde hij de stelling dat de mensen af en toe oorlog nodig hebben om wakker te blijven. Volgens mijn herinnering zei hij dat zonder een zweempje ironie. Ik herinner mij nog mijn verbazing van dat moment. Hij heeft mij door het toelatingsexamen voor het Huygens lyceum gesleept. Twee of drie weken lang, voorafgaande aan dat examen, liet hij me 's-avonds bij hem thuis komen voor privé bijles, ik meen gratis (ik heb mijn ouders nooit over geld horen praten in verband daarmee). Dat was een hele onderneming, met lijn 6 naar het andere eind van de stad (Den Haag).
Onnozel genoeg: er was eens een rage met fietsen. Een leeg omgekeerd conservenblikje op de bagagedrager, een touwtje door een gat in de bodem, met een spijker vastgezet, dat touwtje om de naaf en dan terug naar de bagagedrager. Goed strak aanspannen en fietsen maar. Effect van een sirene. Maakte een leven als een oordeel. Ik genoot van de aandacht die ik kreeg door ermee te gaan fietsen in de pauze. Boze Hommes maakte daar drastisch een einde aan door met rood hoofd de zaak kapot te rukken.
We deden in de klas een soort wedstrijdje in aardrijkskunde. Een leerling mocht voor de klas staan voor de kaart van Nederland. De andere noemden om beurten een plaats, rivier of wat ook. Rudolph Peters (dat was toch deftig met PH?) gaf mij op het Lijen in Friesland aan te wijzen. Mocht niet van Hommes, dat was te moeilijk en Rudolph had heimelijk in de atlas gekeken.Tussen haakjes: Rudolph, heet jij nu tegenwoordig gewoon Ruud?Hallo Hans, heb de foto's bekeken en kan mezelf niet terug vinden. Maar de naam van Bas v. Delft leraar kwam nu ook bij mij weer boven. En vond dat een fijne leraar en heb hem later nog wel eens ontmoet. Ook ik kwam van de Faukenbergschool en woonde op de L.v.N.Oosteinde in de hoek bij toen Bakker de Groot weet niet of die zaak nog bestaat.
Ook mijn herinneringen aan Hommes zijn niet zo aangenaam. Maar helaas weet ik geen namen meer en denk dat ik dat jaar niet heb afgemaakt op die school door dat mijn ouders verhuisden naar de andere kant van Voorburg. Heb dat ong. een halfjaar moeten lopen van de Geestbrugweg naar de Potgieterschool en heb toen verder geweigerd dat nog te lopen iedere dag. Ben toen naar een school overgeplaatst achter de kerk bij de Marialn. dat was een nonnenschool. En dat was nog erger dan Hommes. Het werd daar Hommeles. Ben vandaar naar een Huishoudschool in de Herenstraat gegaan en gaan werken eerst bij de Postgiro op het Spaarneplein in Den Haag. Vandaar 2jr een winkel werk gedaan en wat niet beviel later naar de Avondmulo en Typiste opl. bij Schroevers via Binnenlandse Zaken. Twee jaar gewerkt bij de BVD en later overgeplaatst naar het Binnenhof waar ik secretaresse ben geweest tot mijn huwelijk. Toen moesten de vrouwen nog weg als je ging trouwen. Een half jaar later was die regeling terug gedraaid, maar ik wilde niet meer terug. Wij zijn 7 jaar terug geemigreerd naar BC en het is hier heerlijk leven.
Zelf woon ik nu hier in BC heel mooi in de bergen en boven het Okanaganlake. Dat is 200km lang en 7km breed hier bij ons voor. De skipiste is een 50 min rijden vanuit de garage tot aan de lifts. Helaas was er dit jaar niet zoveel sneeuw en hebben we nog niet geskied. We moeten hier minimaal 1.50m hebben want het is erg ruig en rocks komen er anders door. Maar vanaf Maandag gaan we skien.
Verder is het hier de fruittuin van BC + veel wijn bouw we hebben 13 wijneries in de stad (100.471)inw. 15 golfbanen in de stad wat ong. zo groot is als Den Haag Voorburg Rijswijk en Zoetermeer tesamen. Wij wonen aan de rand tegen een natuurgebied van vele duizenden hectare en je kunt er goed verdwalen als je geen backroad maps hebt. Maar fantastisch om te kamperen met de vele meren boven met forel en zalm. Ook hier in het lake voor ons zit forel en zalm. We zitten 465 km van Vancouver af naar het oosten en nog meer naar het oosten ligt Calgary dat is 655km bij ons vandaan. Het zijn hier in de vallei milde winters met een enkele koude week en warme zomers, ideaal vakantie weer en heel weinig regen, dus sprinklers in de grond.
Zo een beetje een impressie van mijn live tot nu toe en wij hebben 1 dochter die nog in Rijswijk woont en eerst bij TNO op het lab werkte nu bij Akzo. Veel groetjes uit een zonnig Kelowna wat trouwens grizzly betekend in het indiaans. En er lopen er hier in de buurt nog zo'n 50 rond maar meer black beren. En Cougars dat zijn poema achtige tijgers veel deer en mouse.
groetjes
Marianne Revers.
3 februari 2001
van:
Marianne Revers
onderwerp:
reünie
Hallo
Hans, las je oproep in Libelle.
Ik
heb ook op die school gezeten en ben in dat jaar van school gegaan.
Mijn
naam is Marianne (Stokkers)Revers.
Maar
helaas kan ik niet naar een reunie komen, woon in Britisch Columbia
Canada.
Kan
de school nog goed voor me halen en vorig jaar toen we in Nederland
waren
voor een bezoek nog langs gekomen.
Maar
wilde toch even reageren.
groetjes
Marianne
2 februari 2001
van:
Nicole
van der Kraan
onderwerp:
En
nu een reünie voor 6e klassers 1974/1975!!!
Hebben jullie ook bronnen voor een reunie voor 6e klassers 1974/1975??? Ik had de hoop op reunies allang verloren omdat de school al jaren geleden is afgebroken. Wie help mij op een spoor??
Antwoord
van de beheerder: Onze belangrijkste
bron
was ons eigen geheugen. Heel belangrijk als geheugensteuntje was de
klassefoto.
Andere hulpmiddelen waren natuurlijk Internet (vooral
www.nationaletelefoongids.nl
waarin je kunt zoeken in heel Nederland zonder een plaatsnaam op te
geven),
oproepen in gespecialiseerde websites en andere media (zie de
voorbeelden
op deze site). Gezien de veel kortere tijd die is verstreken moet het
vinden
van je klasgenoten gemakkelijker zijn dan het voor ons is. Veel succes!
10 januari 2001
van:
de
initiatiefnemers
onderwerp:
reacties
graag
Het opsporingswerk gaat nog door, maar we willen toch alvast vooruitkijken naar de reünie zelf.
Wanneer zal de reünie gehouden kunnen worden? Meest voor de hand liggende mogelijkheden zijn: in het voorjaar (april, mei) of in het najaar (oktober, november). Wat heeft jullie voorkeur? Welke dag is het meest geschikt, zaterdag of zondag?
We hebben ook al zitten brainstormen over een programma. Daarbij kwamen op: bustocht door Voorburg, groepsfoto op de lokatie waar vroeger onze school stond (dat beeldje van Marian Gobius bij de school staat er nog steeds), lopend buffet in een nader te bepalen horeca-gelegenheid, interviews op video (de band wordt thuisgestuurd). Laat ons weten wat je aanspreekt en wat niet en kom zo mogelijk zelf met meer ideeën.
Laat ons ook weten als je zelf een actieve rol wilt spelen om een en ander tot een succes te maken.Na
de schooltijd heb ik alleen Baldwin van der Lubbe eens ontmoet in de
bus
in Utrecht. Hij moest naar het Militairhospitaal en ik naar de Rijks
Hogere
Tuinbouw school in Oog in Al waar ik toen studeerde. Verder ken ik jou
en Rudolf nog van naam. Een van jullie moet nog een oud boek van mij
hebben.
Rudolf heeft nog eens tijdens een schoolvakantie op de boerderij
gelogeerd.
Via
mijn zus en Maggie wist ik van de reünie.
Ook
heb ik Hommes nog eens ontmoet in de trein, waardoor ik in de
gelegenheid
was hem eens te vertellen hoe ik over hem dacht.
Ik
heb aan hem geen prettige herinneringen, vooral ontstaan door het
gepest
van hem. Steeds dezelfde leerling, al weet ik niet meer wie dat was.
Verder
had ik problemen met hem tijdens de zanglessen en bij het
afscheidscadeau.
Het boek dat ik graag wilde hebben was er niet meer, W achter in het
alfabet
en een ander boek hoefde ik niet. Ik heb wel mijn voorkeursboek
gekregen.
Na de lagere school ben ik als enige naar de dalton ULO gegaan ( bij het Zuiderpark ) waardoor ik snel vervreemde van mijn mede leerlingen. Dit is nog versterkt door het verhuizen naar de Van Boetzelaerlaan.
Van Olivier kan ik mij nog herinneren het verhaal dat hij in de trein zat en tegen zijn overbuurman vertelde dat het tochtte. Het antwoord was: "dat is meestal zo als er twee deuren tegenover elkaar open staan" Toen hij dit in de klas vertelde deden we allemaal ons best niet te lachen, we hadden het immers allemaal gezien bij hem doch niets durven zeggen. Dit zou vandaag de dag ondenkbaar zijn.
Na mijn studie moest ik militairedienst waar ik als meteo officier op de vliegbasis Gilze Rijen heb gewerkt. Van deze opleiding heb ik later en nu nog veel nut gehad. Mijn eerste baan was hoofd van een afdeling tuinbouw bij een Landbouw Coöperatie in Stolwijk, afdeling hoofd bij een tuinbouw coöperatie in Naaldwijk. Directie assistent bij een handelskwekerij in Sint Oedenrode waar ik in aanraking kwam met de plantenteelt zonder aarde ( Hydrocultuur). Tot vandaag de dag heb ik nog met de plantenteelt zonder aarde te maken. In binnen en buitenland heb ik veel werk gedaan in de begeleiding van deze teelt methode.
Zo
dit was de zeer korte CV.
3 december 2000
van:Hans
Roodenburg
onderwerp:
achtervolgingen
op de steigers
In
zijn stukje heeft Aad het over "de achtervolgingen op de steigers van
de
flats die op de E.A. Borgerkade in aanbouw waren". Ook dichter bij de
Potgieterschool
gebeurde dat. Vlak bij de school waren de flats aan de Julianalaan in
aanbouw
(met die winkels op de begane grond). Tussen de middag ben ik daar een
keer samen met Rob Donkersloot gepakt en door de bouwvakkers opgesloten
in een donker houten hok. Rob Donkersloot was geloof ik niet erg onder
de indruk, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik me toen mentaal wat
minder
voelde. Nadat we uiteindelijk werden vrijgelaten waren we te laat op
school,
maar dat bleef verder zonder gevolgen.
Hans Roodenburg heeft rusteloos aan me getrokken om een foto uit mijn handen te krijgen. Deze vakantiefoto - dit voorjaar op een boot op weg naar het koraal van Ras Mohammed aan de zuidpunt van de Sinai - lag toevallig voor het grijpen en is dus niet bedoeld om in het verlengde van de prachtige actiefoto van Ruud nog meer oosters geklede vrouwen in beeld te brengen. De hand rechtsonder is trouwens geen protest van iemand die - terecht - de indruk had dat het bij de foto niet zozeer om mij ging als om het vastleggen van een vrouw in plaatselijke kledij. Er werd gewoon gezwaaid.
Voor het overige kan ik melden dat Theo bijzonder goed bier schenkt als Hans, hij en ik over onze zelfopgelegde opdracht vergaderen. Dat alleen al is een aangenaam aspect van onze gezamenlijke poging om de zesde klas weer in beeld te krijgen. Iets anders is dat ik me al werkendeweg ook een aardig beeld kan vormen over de werking van mijn geheugen. Daar word ik niet helemaal blij van. Want er blijken hier en daar fors wat gaten in te zitten. Dat belooft weinig goeds voor de toekomst en daarom is het maar goed dat ik mij in de afgelopen jaren actief met de ouderenzorg in het bijzonder (en de zorgsector in het algemeen) bezighoud.
Ik heb goede herinneringen aan de Potgieterschool, meer in het bijzonder aan het Daltonsysteem dat daar in praktijk werd gebracht. De zesde klas was op dat punt natuurlijk een terugval, met dat rare systeem van drie rijen waarmee wij op voorhand al bestemd werden (veroordeeld werden) tot een van de drie onderdelen van het vervolgonderwijs. Ik meen me te herinneren dat Hommes in ons jaar een diploma pedagogie haalde, ik vraag me af of wij daarbij zijn proefveldje waren en wat voor een soort proeven hij dan met ons nam. In elk geval herinner ik me weinig anders van de zesde klas dan dat er hard gewerkt moest worden - en dat was ik in elk geval in de jaren ervoor niet gewend. Er was zelfs huiswerk, ook al zoiets onaangenaams. Maar met name in de eerdere jaren waren er mooie dingen in en om de school. Ik herinner me een middeleeuws kasteel dat we uit klei boetseerden, toneellessen en andere activiteiten waarmee onze creativiteit werd gestimuleerd. En wat heb ik genoten van de achtervolgingen op de steigers van de flats die op de E.A. Borgerkade in aanbouw waren. En van de winters waarin eindeloos geschaatst kon worden. En om niet te vergeten: het gras dat in de wijde omtrek in het najaar verdroogde en heel geschikt was om in de brand te steken. Uit de zesde klas herinner ik me nog de schoolkrant en - wat vager - een soort slotbijeenkomst waarop we een toneelstuk opvoerden. Ik denk dat het over de historische ontwikkeling van Nederland ging, in elk geval herinner ik me dat ik een Romeins soldaat moest spelen. Dat kwam pas uit de verf toen Karel Roel me een in mijn ogen vrijwel echt Romeins gewaad inclusief helm wist te bezorgen. Ik herinner me ook een fort dat uit straatstenen was opgetrokken en conservenblikken met deksel, die je met wat carbid, een gaatje achterin en wat spuug kon ombouwen tot primitieve kanonnen. Ik vraag me nog steeds af waar het carbid vandaan kwam, dat was toch niet iets dat je op de hoek van de straat kon kopen.
Zoals jullie zien zijn veel van deze eerste herinneringen echte herinneringen van een klein jongetje. In de aanloop naar de reunie klimt dat over de muren van de volwassenheid, waar het in de loop der jaren achter verdwenen is, moeizaam weer terug in het volle daglicht. Verrassend dat zo'n klein jongetje er nog steeds blijkt te zijn.Een jaar of vijf geleden heb ik in de Barbazonstraat in voorburg bij ene Broekarts een inscriptie in een wisselbeker laten aanbrengen. Ik had toen niet met hemzelf te maken, maar met zijn vrouw en bij die gelegenheid heb ik gevraagd of zij familie van Riekie waren (Riekie had geen broer of zus). Het antwoord kwam er op neer dat dit waarschijnlijk zo was maar dat zij weinig of niks wist van haar schoonfamilie en dat ik hem dat zelf maar moest vragen. Maar ik heb hem toen niet gezien en dus niks gevraagd. Toch lijkt het me dat er hier een opening kan liggen, er is trouwens minstens nog een andere Broekarts in Voorburg.
Overigens is die reünie geen eenmansactie van mij, al had ik wel eens bedacht dat het erg leuk zou zijn om te zien wat er van al die mensen (de meesten kon ik mij nog wel herinneren) na zoveel jaren is geworden. Het toeval wilde dat ik enkele weken geleden Theo Maijer op straat tegen het lijf liep [had ik al zo'n 25 jaar niet meer gesproken]. Hij bleek ook te spelen met de gedachte aan een reünie en toen was de beer natuurlijk los. Ook Aad de Roo, waarmee Theo nog steeds contact heeft, doet mee met de voorbereidingen. Dankzij de communicatie via Internet en email zijn we al flink opgeschoten.
Rommelend tussen oude foto's vond ik nog deze klassefoto van de 2e klas van de v. Faukenbergeschool. Er waren kennelijk toch twee parallelklassen. Ik herken bijna niemand op deze foto behalve Baldwin van de Lubbe (1e (voorste) rij 3e van links), Theo Maijer (geloof ik), (2e rij 4e van r.) en mezelf (3e rij, 3e v. l.). Hoe de onderwijzer heette ben ik ook kwijt.
Ja, toch parallelklassen. Mijn geheugen is blijbaar nog prima, maar volgens Aad de Roo wijzen die heldere beelden uit het verre verleden eerder op intredende dementie....
Ik zie nog wel mogelijkheden voor Hannie Bolt. Er wonen in Voorburg een aantal personen met die naam. Zou een broer bij kunnen zitten. Ook dat idee van Aad aangaande die Broekarts in de Barbansonstraat moeten we denk ik oppakken.
Gevonden
Riekie Broekarts, heet Riekie Haug, was niet thuis, bel haar vanavond,
dan hoor je meer.
16 november 2000
van:
Ruud
Peters
onderwerp:
foto
Mijn vrouw las op de site van Libelle jouw oproep voor een reunie van de Potgieterschool 1954/55. Ik zat daar toen ook bij die ... van een Hommes. Maar die zal toch wel niet meer leven denk ik want in mijn herinnering was die toen al zeker 50 jaar.
Wat wordt de wereld toch klein met internet! Ook al woon je niet naast de deur, toch contact. En bijzonder om te lezen dat je na al die jaren nog steeds opgewonden kunt raken over Hommes. Ik heb niet zulke sterke herinneringen aan hem, maar ook geen warme gevoelens. Wel doemen bij mij de eindeloze rijen met jaartallen op die we in ons hoofd moesten stampen, en de drie rijen in het klaslokaal, op onverantwoorde wijze gerangschikt naar schoolloopbaan zoals hommes die zag. Een beetje negentiendeeeuws lijkt me.
Heb gesproken met Meester B.van Delft. Wist mij met zekerheid te vertellen dat Hommes allang dood was. Gaat de lijst nakijken op namen.
Ter voorkoming van geruchten; ik ben nooit met ... uitgeweest, maar dat lag denk ik niet aan mij. Ik herinner me wel dat ... bij haar het gras ging maaien om dichter bij haar te kunnen zijn. Zo gek was ik nou ook weer niet op haar.
Minstens drie personen al overleden! Iets om even bij stil te staan. Maar ja, ruimschoots aan de verkeerde kant van de vijftig is zoiets natuurlijk ook wel te verwachten.
Het lijkt me een goed idee om bij elkaar te komen, maar voor het prikken van een tijdstip geldt wat ik hierboven al schreef. Mijn agenda is de komende paar weken overladen, ook met avondvergaderingen.
Doe je een beetje rustig aan, denk aan je leeftijd (ha ha).
Wat die Paul Metman betreft, ik geloof niet dat die bij ons in de klas zat. Ik meen me te herinneren dat het een buurjongen van Theo Maijer was op het Bilderdijkplein(-plantsoen?), waar je vroeger de winkel van Luijt had (Eet fruit van Luijt dat spaart de dokter uit!).
Riekie Broekarts is in mijn herinnering al op jonge leeftijd getrouwd met een Zwitser. Renee Jans is met haar ouders naar Australië vertrokken.De meeste leerlingen uit onze zesde klas zijn begonnen op de van Faukenbergeschool aan de andere kant van de Laan van Nieuw Oost Einde. Toen ik daar met Peter de Haas bij Juffrouw Welmers in de tweede klas zat, kwam Adri de Roo erbij, net terug uit Indië. Op die school heerste een soort militaire discipline. Voor de les stonden de klassen pelotonsgewijs opgesteld op het schoolplein, waarna ze een voor een werden afgemarcheerd. Alles ging op commando: "armen over elkaar", "naast de bank" etc.. Schoolreisjes: Dierenpark Wassenaar en Drievliet plus boottocht op de Vliet naar Delft.
Het jaar daarop zouden we verhuizen naar de Potgieterschool. Er werden nieuwe klassen geformeerd en dus kwamen er weer nieuwe gezichten bij: Rudolph Peters, Theo Maijer en vele anderen. Meneer (Bas) van Delft was onze onderwijzer. Omdat het gebouw nog niet was opgeleverd kregen we eerst les in geïmproviseerde klaslokalen op de zolder van de van Faukenbergeschool. Onze nieuwe school was een mooi licht gebouw en er werd geëxperimenteerd met een soort Jenaplan-systeem. De banken waren in groepen geplaatst, er mocht soms gepraat worden en de zelfwerkzaamheid werd geprikkeld door projecten (Finland, Middellandse Zee, KLM). In de vierde en vijfde klas versleten we heel wat leerkrachten: Knol, Waage, van Paaschen, respectievelijk Schaab, Olivier en Kelfkens (die laatste twee traden kort daarna in het huwelijk). In de zesde klas, onder de strenge Hommes, keerde de rust weer. Hommes ging weer klassikaal lesgeven met niveau-groepen (A,B,C), gerangschikt in aparte rijen. Schoolreisjes: bustocht naar speeltuin 't Kalfje plus beklimming Domtoren en met de trein naar Burgers Dierenpark Arnhem en de grotten van Valkenburg.
In het begin lag de Potgieterschool nog midden in de polder. De Julianalaan was een verbindingweg zonder bebouwing en in de verte kon je de boerderij het Loo zien liggen met zijn karakteristieke erfbeplanting. Daarachter reed het Hofpleintreintje met toen nog een aftakking naar Scheveningen. Dat open gebied was een ideaal speelterrein. Je kon er voetballen, vliegeren, slootje springen en 's winters schaatsen. Wij hebben daar nog van kunnen profiteren, maar helaas is dat hele gebied daarna in korte tijd volgebouwd met lelijke flats.
De afsluiting van onze lagere-schooltijd werd gevierd met een afscheidsavond: een film, Coca-Cola, ernstige woorden van Hommes en de uitreiking van een getuigschrift en een boek met opdracht.